„Potem Jezus świadom, że wszystko się dokonało …skłoniwszy głowę oddał ducha” (J 19,28.30)
W Wielki Piątek nie ma Mszy świętej. Ciężar postu i skupienia koi liturgia Męki Pańskiej. Czerwień szat celebransa oznacza męczeństwo oraz krew „która oczyszcza z każdego grzechu” . Uczucie trwogi przeradza się się powoli w uwielbienie. Prowadzą do tego lekcje biblijne, a szczególnie opis Męki Pańskiej,wykonywany z podziałem na role, na wzór średniowiecznych misteriów. Dziesięć wezwań modlitwy powszechnej podkreśla uniwersalny wymiar odkupienia. Moc Krzyża działa wszędzie.. Kapłan aż trzy razy unosi Krzyż, uwalniany z żałobnych zasłon i śpiewa trzykrotnie: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”. Zgromadzeni odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”. Dialog prowadzi do osobistej adoracji krzyża, której najbardziej wymownym gestem jest pocałunek. Po wspólnej adoracji następuje Komunia święta. Na zakończenie wielkopiątkowego nabożeństwa Najświętszy Sakrament w monstrancji jest przenoszony procesyjnie do grobu pańskiego.
„Panie, Ty widzisz – krzyża się nie lękam
Panie Ty widzisz- krzyża się nie wstydzę
Krzyż Twój całuję i pod krzyżem klękam,
Bo na tym krzyżu – Boga mego widzę. Amen”
Z darem modlitwy za ludzi starych, chorych, samotnych i opuszczonych żyjących w cierpieniu,-
bp Andrzej
Dodaj komentarz