„Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, a żyjecie dla Boga w Jezusie Chrystusie” (Rz 6, 11)
Liturgia Wigilii Paschalnej opiewa największy cud: zmartwychwstanie Jezusa – fundament i istotę chrześcijaństwa. Ma ono wymiar kosmiczny i rewolucyjny. Jest źródłem sensu i nowym początkiem wszystkiego. Z głębokiego milczenia Wielkiej Soboty rodzi się niezwykle bogata liturgia Słowa, w której teksty wyjaśniają odwieczny plan zbawienia dopełniony w Chrystusie. Stół Słowa poprzedza jednak obrzęd poświęcenia żywiołów wody i ognia oraz paschału, który symbolizuje Chrystusa Pana wszelkiego bytu. Dzieje się to na zewnątrz po zachodzie słońca. Procesja do świątyni wyraża nowy entuzjazm i moc wiary. Ciemności rozpraszają poświęcony ogień oraz światło paschału i blask świec. Radosny śpiew Exultet przełamuje milczenie grobu. Celebrans poświęca wodę chrzcielną. Udziela chrztu katechumenom. kapłan zanuża paschał w wodzie chrzcielnej, by uświadomić istotę sakramentu chrztu jako duchowego zanurzenia w Chrystusie i ścisłego z Nim zjednoczenia. Zebrani odmawiają przyrzeczenia chrzcielne. Eucharystię kończy procesja rezurekcyjna, gdyż „Bóg wskrzesił Chrystusa trzeciego dnia i pozwolił Mu się ukazać…” Elementy rezurekcji: krzyż z czerwoną stułą – znak ofiary kapłańskiej Chrystusa, figurka Zmartwychwstałego oraz paschał manifestują głębię misterium. W centrum jest jednak konsekrowana Hostia, gdyż Eucharystia, jak uczy Kościół, to „Ciało Chrystusa zmartwychwstałego, ożywione i ożywiające Duchem Świętym”.
Z darem modlitwy za ludzi chorych przebywających w szpitalach, a także za personel dyżurujący,-
bp Andrzej
Dodaj komentarz