’ZRÓBCIE MU MIEJSCE, PAN IDZIE Z NIEBA, POD PRZYMIOTAMI UKRYTY CHLEBA, ZAGRODY NASZE WIDZIEĆ PRZYCHODZI I JAK SIĘ JEGO DZIECIOM POWODZI” (pieśń Eucharystyczna).
Boże Ciało. Wychodzimy dziś z kościołów. Wychodzimy nie sami, ale z Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie. Idziemy do czterech ołtarzy, które symbolizują cztery strony świata. Idziemy z Chrystusem. To forma upublicznienia naszej wiary. Czynimy to poprzez fizyczną obecność w procesji, poprzez przyklęknięcia, poprzez śpiew w czasie procesji. Nasza wiara winna mieć też wymiar publiczny gdy poprzez udział dajemy świadectwo wiary. O tym mówił Jezus, kiedy wyraźnie mówił o potrzebie przyznawania się do Niego przed ludźmi.
To właśnie dziś w Boże Ciało gromadzimy się w kościele i poza kościołem, na ulicach naszych miast i wsi, aby swoją wiarę wyznać publicznie. Na skrzydłach miłości i wiary przenosimy się do Wieczernika i wspominamy tę chwilę, w której Chrystus wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc; bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje (Mk 14, 22).
Wielka to chwila. Wspominamy ją w Boże Ciało. Eucharystia to największy skarb Kościoła.
św. Jan Paweł II pisał; „Pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak umiłowany uczeń oprzeć głowę na Jego piersi (J 13, 25), poczuć dotknięcie nieskończoną miłością Jego Serca. Jeżeli chrześcijaństwo ma się wyróżniać w naszych czasach przede wszystkim sztuką modlitwy, jak nie odczuwać odnowionej potrzeby dłuższego zatrzymania się przed Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie, na duchowej rozmowie, na cichej adoracji w postawie pełnej miłości ? Ileż to razy, moi drodzy Bracia i Siostry, przeżywałem te doświadczenia i otrzymywałem dzięki niemu siłę, pociechę i wsparcie ! (Encyklika „ECCLESIA DE EUCHARISTIA”).
Znajdźmy czas , aby w Boże Ciało, przyjść do Niego, zatrzymać się przy Nim, spotkać się z Nim, adorować Go. On czeka na nas. Tak bardzo nam bliski, ze dla nas stał się Chlebem….
Z darem modlitwy za naszą Ojczyznę, aby wszystkie jej dzieci ukochały Chrystusa eucharystycznego i dążyły do pokoju i międzyludzkiej miłości;
bp Andrzej
Dodaj komentarz