„DUCH, KTÓRY UMACNIA MIŁOŚĆ”
Rozpoczynamy dziś nowy rok kościelny. Tak jak w roku kalendarzowym mamy różne pory roku, tak w roku kościelnym przezywamy poszczególne okresy liturgiczne. ADWENT to pierwszy okres roku kościelnego. ADWENT, to czas czekania na przyjście Zbawiciela. Nie tylko na przeżywanie rocznicy Jego narodzenia w choinkowo-opłatkowej scenerii, ale przede wszystkim na spotkanie z Nim „w dniu ostatnim”, do którego powinniśmy dorastać umacniani Ewangelią.
Jezus mówi w tę pierwszą niedziele Adwentu – „CZUWAJCIE, BO NIE WIECIE, KIEDY PAN DOMU PRZYJDZIE” (Mk 13, 35). Mamy więc -jak owi słudzy ewangeliczni – czuwać, aby przyszedłszy, nie zastał nas śpiących. Śpiących, tzn. tak zajętych swoimi małymi sprawami, że praktycznie niezdolnych do problemów najważniejszych, decydujących o ostatecznym losie człowieka – zbawieniu albo potępieniu.
Czekanie i czuwanie to przewodnie idee Adwentu. Niech nie będą one dla nas tylko wzniosłymi ogólnikami. Niech będą czasem modlitewnego czuwania, czasem wyglądania Boga, tęsknoty za Nim, a może także Jego szukaniem. To piękny, grudniowy czas, dany nam przez Boga.Czas aby także naprawić to, co w życiu zepsuliśmy, czy zaniedbaliśmy.
Jak zatem będzie wyglądało nasze adwentowe czuwanie ? Co chcemy zmienić ? Jakie zrobimy sobie postanowienia ? Jaki wreszcie dar przygotujemy Chrystusowi na dzień Jego narodzenia ?
Z darem modlitwy za przeżywających ten święty czas, abyśmy zrozumieli sens tegorocznego Adwentu i dobrze przygotowali się na przyjście Pana,-
ks. Andrzej
Dodaj komentarz