W Wielką Sobotę trwamy przy grobie, oczekując zmartwychwstania. Bo „Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest nasza wiara i aż dotąd pozostajecie w waszych grzechach”. (1 Kor 15, 17). To jest dzień milczenia, kontemplacji męki i śmierci Chrystusa, adoracji Krzyża i Najświętszego Sakramentu, trwania przy naszym Panu, złożonym do grobu. Im mniej aktywności, rozmów, mediów czy załatwiania spraw, tym lepiej. Brak Mszy świętej i odsłonięty ołtarz mają w nas obudzić pragnienie Eucharystii. Przecież bez Niej umieramy. Poświęcenie pokarmów zapowiada już nadchodzącą radość zmartwychwstania i nowe życie. Przynosi je Ten, który jako pierwszy powstał z martwych: nasz Pan i Wybawca, Jezus Chrystus.
Wszystkie ceremonie Wielkiej Soboty zmierzają do ukazania nam zwycięskiego Chrystusa. Poświęcony ogień i zapalone od niego świece symbolizują Chrystusa, który jest światłością świata. Woda chrzcielna przypomina nam nieprzemijające wartości sakramentu chrztu św., który także jest darem zmartwychwstałego Chrystusa. Następujące po tych ceremoniach Msza św. z uroczystym śpiewem Gloria i Alleluja, to wielkanocny nastrój, świadczący o pełnym i ostatecznym zwycięstwie Chrystusa nad grzechem, szatanem i śmiercią.
Dodaj komentarz