Dzisiejsza Liturgia Słowa zaprasza nas do refleksji nad słowami Jezusa z Ewangelii według św. Łukasza (Łk 6,39-45). Chrystus, używając obrazowych przypowieści, uczy nas o konieczności duchowego rozeznania i autentyczności w życiu chrześcijańskim. Mówi: „Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną obaj do dołu?”.
To wezwanie do osobistego rachunku sumienia i uważności w naszym życiu duchowym.
Jezus wskazuje na wagę czystości serca i spójności między naszymi słowami a czynami. Używa obrazu drzewa i jego owoców: „Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani drzewa złego, które by wydawało dobry owoc”. Każdy z nas rodzi owoce zgodne z tym, co nosi w sercu. Jeżeli wypełnia nas miłość, pokój i dobroć, nasze czyny będą odzwierciedleniem tych wartości. Jeśli jednak pozwolimy, aby w nas gromadziła się zazdrość, gniew i hipokryzja, nasze postępowanie również to ujawni.
Chrystus zachęca nas do pracy nad sobą – abyśmy najpierw dostrzegli belkę we własnym oku, zanim będziemy osądzać innych. Jest to wezwanie do pokory i ciągłego nawrócenia. Nie możemy być ślepi na własne słabości, jeśli chcemy prawdziwie prowadzić innych do Boga.
Każdy chrześcijanin jest wezwany do tego, by być dobrym drzewem, które przynosi owoce miłości i prawdy. Musimy zadbać o swoje wnętrze, karmiąc się Bożym Słowem i sakramentami, aby nasze życie było świadectwem Ewangelii.
Niech dzisiejsza Ewangelia skłoni nas do refleksji nad naszym sercem i codziennym świadectwem wiary. Prośmy Boga, aby oczyszczał nasze myśli i słowa, abyśmy byli światłem dla innych i przynosili owoce godne uczniów Chrystusa.
Niech Pan umocni nas w dążeniu do świętości i niech nasze życie stanie się żywym świadectwem Jego miłości.
Mariusz Orłowski- Wyższe Seminarium Duchowne Katolickiego Kościoła Narodowego w Polsce
Dodaj komentarz