„Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” (Aklamacja)
Co może wyróżnić ucznia Chrystusa ? Miłość ! Prawdziwy chrześcijanin kocha, gdy nienawidzą, odpłaca dobrem za zło, krzywdy cierpliwie znosi, urazy chętnie daruje. Słowo Boże w piątą niedzielę wielkanocną odsłania pewne wymiary istnienia Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa, powołanego, aby bez wytchnienia głosić prawdę o zbawczej miłości Boga adresowanej do każdego człowieka.
Wiarygodność misja Kościoła opiera się na wspólnotowym świadectwie miłości wzajemnej, co stanowi znak rozpoznawczy prawdziwości i mocy słowa, przyjętego przez głoszących. Przemienione, wolne serca stają się zdolne do miłości ewangelicznej. Jakość życia wspólnoty często będzie najmocniejszym orędziem Dobrej Nowiny. Także dlatego Jezus posyła uczniów po dwóch, zachęcał ich do wspólnotowej modlitwy w Jego imię, a całej wspólnocie kazał czekać na dar Ducha Świętego. Nie przyjmowali Go pojedynczo, ale trwając w jedności modlitwy razem z Maryją.
Kościół, głoszący prawdę, doznający ucisku, budujący wspólnotę królestwa Bożego, jest przeznaczony do chwały, którą objawia Apokalipsa. Czasem, na różnych polach i na różny sposób chciałby triumfować już teraz , ale dzisiaj jego misją jest głosić, cierpieć i kochać. Jest to także powołanie każdego z nas, żywych kamieni, tworzących organizm jednego Mistycznego Ciała.
Jezus pozostawiając nam przykazanie miłości jako zasadę życia wspólnotowego, pragnął nade wszystko naszego zakorzenienia się w Bogu, który jest miłością. Ale nadto chciał, aby ta zasada miłości przeniknęła nasze życie codzienne, życie społeczne. Jeśli świat nie docenia miłości bliźniego w życiu społecznym, to czym bardziej my, uczniowie Jezusa starajmy się o to, aby ona niosła nas przez doczesność ku wieczności. Niech będzie znakiem rozpoznawczym wspólnoty uczniów Jezusa. Niech będzie naszym „znakiem firmowym”.
Dodaj komentarz