„Ja jestem zmartwychwstanie i życie, kto wierzy we Mnie, choćby umarł, żyć będzie, a każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki” (Antyf. z Mszy na Komunię).
Dzień po Uroczystości Wszystkich Świętych liturgia Kościoła wspomina wszystkich wiernych zmarłych. Otaczamy naszą modlitewną pamięcią tych, których kochamy, a których odprowadziliśmy na miejsce wiecznego spoczynku.
Cmentarze, to miejsca ciszy, refleksji i zadumy, oaza spokoju pośród zgiełku tego świata. To miejsca, gdzie ciała naszych najbliższych, których Bóg wezwał już do siebie, czekają na zmartwychwstanie. Oni sami żyją dla Boga, który „nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych” (Łk 20, 38). Jest to jedna z głównych prawd naszej wiary.
Nawiedzamy cmentarze, uczestniczymy we Mszach świętych za zmarłych, polecamy ich modlitwom Kościoła w wypominkach oktawalnych i rocznych. Przy ich grobach szepczemy; „Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie…”. Do 8 listopada włącznie możemy dla naszych zmarłych uzyskać łaskę odpustu zupełnego, czyli całkowitego darowania kary czyśćcowej. Przez cały listopad w naszych kościołach i kaplicach będzie odmawiany różaniec w intencji zmarłych.
Nasza obecność na cmentarzu niech wyraża naszą wiarę w życie wieczne i Boże miłosierdzie, które lituje się nad każdym człowiekiem i daje się przebłagać naszymi modlitwami i ofiarami. Niech ta świadomość towarzyszy nam nie tylko raz na rok, ale każdego dnia, tygodnia kolejnych dni. Będąc miłosiernym dla zmarłych, możemy liczyć na to, że kiedyś ktoś okaże się miłosiernym dla nas.
Usłyszmy , Drodzy, naukę, jaką szepczą nam cmentarze….
Dodaj komentarz