„W jaśniejącym obłoku ukazał się Duch Święty, i odezwał się głos Ojca: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”. (z Antyf. do Mszy św.).
Każdego roku kiedy ze Stolicy wyrusza najstarsza pielgrzymka na Jasna Górę, obchodzimy święto Przemienienia Pańskiego. Dziś Chrystus Pan zabiera nas z Piotrem, Jakubem i Janem na piękną górę Tabor, na której usłyszymy to, co usłyszeli apostołowie: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. Uczniowie patrzyli na swojego Mistrza; widzieli Go jak uzdrawia chorych, jak rozmnożył chleb, jak wyrzucał złe duchy. Teraz na górze Przemienienie. To nic innego, jak umocnienie, pieczęć uwiarygodniająca wcześniejsze nauczanie. Świadkami tego staje się jakby elita uczniowska – Piotr, Jakub i Jan – to oni stają się centralnym punktem epizodu na szczycie góry. Piotr zrozumiał to dopiero nieco później.
Przemienienie pokazuje, jak trudna i długa droga jest dla ucznia Chrystusa. Łatwiej jest przyjmować Go w Glorii, triumfującego, potężnego. Buntujemy się i stawiamy wiele pytań, gdy widzimy Go jako pokornego, bezradnego, skazanego na ludzką nienawiść. Ba ! Kiedy nawet każe siebie w swoim uniżeniu naśladować. Tabor wraz z całym kontekstem biblijnym mówi nam, abyśmy każdego dnia brali na barki krzyż i podążali za Chrystusem. Zechciejmy każdego dnia wspinać się na wyżyny, aby „dotknąć” Boga i poczuć szczęścia bycia blisko Niego, aby wołać” „Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy…;”.
Z darem modlitwy za ludzi samotnych i starszych wiekiem,- bp Andrzej
Dodaj komentarz