Nauka usłyszanej dziś Ewangelii jest bardzo przejrzysta. Niezależnie od tego, ile talentów od Boga otrzymaliśmy, jesteśmy za ich wykorzystanie przed Bogiem odpowiedzialni. Jesteśmy odpowiedzialni za życie i zdrowie, za ofiarowany nam czas, rozum, wolę, łaskę wiary, nadziei i miłości, za sakramenty święte. Jesteśmy także odpowiedzialni za Kościół, za ewangelię, którą powierzył nam Chrystus, za siebie, naszych bliskich, przyjaciół. Każdy z nas jest komuś potrzebny .
Panu Bogu nie chodzi o nasze sukcesy, czy wielkie osiągnięcia. Bardziej chodzi Mu , byśmy nieustannie używali otrzymanych od Niego talentów, dając innym siebie. Kochać, to nic innego jak być podobnym do Boga. To On jest miłością.
Nie zakopujmy talentów od Boga, pamiętając, że On nas kocha i z miłości nas stworzył. Czeka, abyśmy na Jego miłość, odpowiedzieli naszą miłością. Dał nam serca, byśmy kochali Jego i naszych bliźnich. Dał nam ręce, abyśmy nimi pomagali biednym i potrzebującym. Dał nam usta, abyśmy mówili tylko dobre słowa i w ten sposób podnosili innych na duchu.
„Bóg przeznaczył mi do wykonania jedne w swoim rodzaju zadanie. Nikt nie może wypełnić za mnie tego zadania, bo każdy ma swoje własne…Dlatego ufam Bogu we wszystkich okolicznościach i sytuacjach mojego życia… Jeżeli jestem chory, staram się służyć Bogu poprzez moją chorobę; jeżeli jestem smutny i przygnębiony, oddaję Mu moje przygnębienie i smutek… Wszystko, co czyni Bóg jest celowe. On może przedłużyć moje życie i może je skrócić. On doskonale wie, co czyni… O mój Boże całkowicie oddaje siebie w Twoje ręce”. (kard. Newman – angielski pisarz i intelektualista).
Mariusz Orłowski
Dodaj komentarz