„Życie Twoich wiernych , o Panie, zmienia się, ale nie kończy, i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie”. (z Prefacji).
CMENTARZE, to miejsca ciszy, refleksji i zadumy, oazy spokoju pośród zgiełku świata. To miejsca, gdzie ciała naszych najbliższych, których Bóg wezwał już do siebie, czekają na zmartwychwstanie. Oni sami żyją u Boga, który „nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych” (Łk 20, 38). Jest to jedna z głównych prawd naszej wiary.
Dzień po UROCZYSTOŚCI WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH, Liturgia Kościoła wspomina wszystkich wiernych zmarłych. Otaczamy naszą modlitewną pamięcią tych, których kochamy, a których musieliśmy odprowadzić na miejsce wiecznego spoczynku. Nawiedzamy cmentarze, uczestniczymy we Mszy Świętej za zmarłych, polecamy ich modlitwom Kościoła w wypominkach . Przy grobach bliskich osób szepczemy; „Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie…”. Do 8 listopada włącznie możemy dla naszych zmarłych uzyskać łaskę odpustu zupełnego, czyli całkowitego darowania kary czyśćowej. Przez cały listopad w naszych kościołach będzie odmawiany Różaniec w intencji zmarłych.
Dołączmy tę duchową ofiarę do zewnętrznych gestów; grobów, zapalenia znicza, położenia symbolicznego kwiatu… Te czynności mają wspólny cel; wyrazić naszą wdzięczność tym, którzy odeszli do pana, a których kochamy. Udowodnić, że „jak śmierć potężna jest miłość” (Pnp 8, 6), a czasem nawet potężniejsza, bo sięga poza grób. Nade wszystko jednak nasza obecność na cmentarzu ma wyrazić naszą wiarę w życie wieczne i Boże miłosierdzie, które lituje się nad każdym człowiekiem i daje się przebłagać naszymi modlitwami i ofiarami. Niech ta świadomość towarzyszy nam nie tylko 1-go i 2-go listopada, ale przez cały rok.
„Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga ? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. (…) Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem” (J 14, 1-3).
Dodaj komentarz