„Przyjdź Panie Jezu, świat na Ciebie czeka, Twoje Królestwo jeszcze nie spełnione. Przyjdź, bo się waży ciągle los człowieka, pragnienie dobra z grzechem w nim złączone „( z pieśni Adwentowej)
Umiłowane Siostry i Bracia w Chrystusie
Ze słowami tej pięknej modlitwy na naszych ustach, rozpoczynamy Adwent, który z woli Bożej jest nam poraz kolejny dany. Rozpoczynamy również nowy rok liturgiczny. Pragniemy wejść w ten nowy czas naszego życia z wielką radością i dziękczynieniem za miniony rok liturgiczny, który był wielkim darem Boga, przeżywanym w duchu III Synodu Kościoła. Naszym wielkim pragnieniem jest, by nasze wyznanie wiary wierności wierze Chrystusowej i tradycji katolickiej, wypowiedziane na zakończenie Synodu, stało się również formą programu duszpasterskiego na rozpoczynający się nowy rok liturgiczny i następne lata.
Umiłowane Dzieci Boże
Czas Adwentu, przypomina nam, że tutaj na ziemi jesteśmy zaledwie pielgrzymami, którzy każdego dnia, od swych narodzin aż po śmierć, coraz bardziej przybliżają się do spotkania z naszym Stwórcą i Zbawicielem. Życie nasze zaczyna się, ale się nie skończy wraz z naszą śmiercią, bo kiedy dokona się czas naszego ziemskiego pielgrzymowania, znajdziemy przygotowane w niebie wieczne mieszkanie.
Czas Adwentu jest więc przypomnieniem tej wielkiej i ważnej prawdy, byśmy podążając za Bogiem każdego dnia, z tęsknotą wyczekiwali Jego przyjścia w chwale. To jest pierwszy wielki eschatologiczny wymiar przeżywanego każdego roku okresu Adwentu.
Drugim, niemniej ważnym wymiarem, jest uświadomienie sobie, że dawany nam przez Boga każdego roku ten niezwykły czas, ukazuje nam naszą tęsknotę za Bogiem, który na nowo odradza się w naszych sercach w tajemnicy Bożego Narodzenia.
Siostry i Bracia
Kiedy wsłuchujemy się w treść tego adwentowego wołania: przyjdź Panie Jezu, świat na Ciebie czeka, budzą się w nas pokłady dobra. Budzi się chęć przemiany życia.
Od jutra rozpoczniemy sprawowanie przepięknych w swej tradycji mszy świętych roratnych, które są przypisane wyłącznie do świętego czasu oczekiwania na nadejście dziecięcia Jezus. Postarajmy się, by roraty stały się okazją do głębokiej medytacji nad sensem i kierunkiem naszego życia. Otwórzmy drzwi naszej duszy przed nadchodzącym Panem. Oczekujmy Go, jak te roztropne Panny z przypowieści ewangelijnej, czuwając i modląc się każdego dnia.
Najmilsi
Już na samym progu świętego czasu radosnego oczekiwania na przyjście Pana, warto zadać sobie pytanie czy świat naprawdę czeka jeszcze na nadejście Chrystusa? Czy Adwent poprzez swą specyfikę, staje się być może tylko pretekstem do łatwiejszego przeżycia czasu trudnej jesiennej szarugi? Czy może jest przeżywany już przez nas, tak jak zachęca do tego wielu we współczesnym świecie, jako czas przedświątecznych spotkań zakupowych i towarzyskich, czas wyboru prezentów dla najbliższych, które zwyczajowo zostaną przekazane podczas „świąt zimowych”, jak wielu zaczyna nazywać święta Bożego Narodzenia? Czy w końcu Adwent jest czasem oczekiwania na przyjście Chrystusa w tajemnicy Jego narodzin, które uroczyście pragniemy przeżywać podczas tegorocznej uroczystości Bożego Narodzenia.
Siostry i Bracia
Zastanówmy się nad odpowiedzią na te pytania, bo w niej powinno się znaleźć wyznanie wiary lub nie daj Boże jej zaprzeczenie. Nie pozwalajmy na dalszą relatywizację zasad naszego życia. Mamy świadomość, że przyszło nam żyć w trudnych czasach i to nie tylko z powodu wojny i wielu zagrożeń globalnych, ale nade wszystko dlatego, że coraz mocniej rozlewa się w naszym życiu pragnienie porzucenia Boga, Ewangelii i Kościoła. Niemal na każdym kroku dostrzegamy coraz więcej agresji, pragnienie zemsty, brak pokoju nawet w relacjach rodzinnych i społecznych.
Adwent, święta narodzenia Pańskiego, spotkania przy rodzinnym świątecznym stole, te wszystkie ważne dla wielu pokoleń wydarzenia i symbole, przestają mieć dzisiaj dla wielu z nas jakiekolwiek znaczenie. Pojawiają się nowe złudne wartości i symbole – komercja i troska wyłącznie o własne dobro, z pominięciem troski nawet o najbliższych naszemu sercu. Zły duch opanowuje coraz większe obszary naszej codzienności, a jedynym jego celem jest zagarnięcie jak największej liczby ludzkich istnień.
Nie dajmy się zwieść jego zachętom, poprzez które zły próbuje uśpić naszą duchową czujność. Będzie zachęcał nas, byśmy porzucili Boga, Ewangelię i Kościół, przekonując, że życie bez Boga może być łatwiejsze, opływające we wszelkie doczesne dobra i luksusy a Bóg, Ewangelia i Kościół są synonimami zacofania i hamulcem na drodze do prawdziwego rozwoju. Odrzućmy te i inne pokusy. Niech święty czas Adwentu stanie się ku temu dobrą okazją.
Umiłowane Siostry i Bracia w Chrystusie
Życie pozbawione Boga, życie, w którym przestaniemy Go wyczekiwać, stanie się życiem w ciągłych nieprzemijających ciemnościach i mroku śmierci, bo musimy pamiętać ,że przeminie postać tego świata, przeminie młodość i zafascynowanie pięknem, wartościami materialnymi a jedyną wartością która nigdy nie przeminie pozostanie nasz dorobek duchowy – skarb nieprzemijający, zdobywany dzięki głębokiej wierze w Boga w Trójcy Jedynego. Pozostańmy wierni Bogu, świętej Ewangelii, pozostańmy wierni świętemu Magisterium Kościoła. To są trwałe i pewne fundamenty, na których możemy budować całe nasze dalsze życie.
Niech więc ten święty czas Adwentu, będzie okazją do jeszcze większej aktywności i dobra. Wołajmy, rozpoczynając kolejny dzień przygotowania na Boże narodzenie :
przyjdź Panie Jezu, przyjdź do nas, do świata, w którym żyjemy. Uświęć go i przemień swoją obecnością;
przyjdź do serc kapłańskich, tak często poranionych ludzkimi słabościami, nałogami, manipulacjami i zdradami;
przyjdź i napełnij siłą i nadzieją tych, którzy upadają i wątpią w sens Twojego Chryste Kościoła;
przyjdź, by wybaczyć tym, którzy zdradzają Cię szukając własnych ścieżek swojego życia poza Kościołem;
przyjdź, by na zawsze pomóc nam uporządkować życie w naszych rodzinach, tak bardzo podzielonych i skłóconych, gdzie matki i córki, synowie i ojcowie nie mogą spojrzeć sobie z miłością w oczy;
przyjdź i odnów serca naszego narodu, który przeżywa swoisty adwent w oczekiwaniu na upragnione zmiany;
przyjdź w końcu do serc naszych dzieci i młodzieży, aby czas Adwentu, piękno Mszy świętych roratnych, nie było dla nich tylko współczesnym folklorem, ale okazją do prawdziwego otwarcia na Boga, który żyje i zakróluje w ich sercach.
Najmilsi
Podczas tegorocznego Adwentu, podobnie jak w latach minionych, będziemy przeżywali czas adwentowych rekolekcji w sieci. Przeżyjmy je głęboko. Znajdźmy czas w piątek, sobotę i niedzielę – od 15 do 17 grudnia, by wspólnie przeżyć ten wielki czas łaski, w modlitewnym spotkaniu. Niech przy tegorocznym stole wigilijnym prawdziwie zakróluje Chrystusowy pokój, wzajemny szacunek, łagodność i przebaczenie. Przygotujmy się do tego w tym świętym czasie Adwentu. Dlatego jeżeli w naszych rodzinach nadal iskrzy z różnych powodów, postarajmy się by zażegać konflikty i nieporozumienia, by tegoroczne przeżywanie nadejścia Dziecięcia Jezus było czasem prawdziwego pokoju Bożego.
Na każdy dzień duchowym zmagań niechaj swego błogosławieństwa udzieli nam Bóg w Trójcy Jedyny a my z wielką tęsknotą wołamy : Marana Tha , przyjdź Panie Jezu , przyjdź bo się ważą nasze człowiecze losy, przyjdź i pomóż nam zwyciężać z naszymi słabościami i grzechem. Przyjdź Panie Jezu.
W uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata 2023
Biskup Adam Rosiek
Pierwszy Biskup Kościoła
Dodaj komentarz