„Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim”.
Uroczystość Ofiarowania Pańskiego nazywana jest świętem Matki Bożej Gromnicznej. Do dziś jeszcze przetrwała ta tradycja, gdyż mamy święcenie świec – gromnic w Kościele. Symbolika świecy jest bardzo wymowna, gdyż zapalona daje światło, a przecież Chrystusa nazywano światłem na oświecenie pogan, a On sam mówił o sobie; „Ja jestem światłością świata”, tzn tym, który oświetla drogę do zbawienia, abyśmy się nie zagubili po drodze. Dzięki Maryi, to światło zeszło na ziemię. Ona zatem niesie je ludziom i pomaga w ostatniej chwili życia, aby dusza spokojnie mogła przejść do wieczności. Stąd zapaloną świecę, gromnicę, podaje się przy konającym, polecając jego duszę Bogu w modlitwie. Ludzie wierzą, ze zapalona gromnica chroni przed piorunami, przed pociskami diabła.
Jezus dorastał w Nazarecie, a potem przez około trzech lat nauczał o królestwie Bożym, o zdrowej moralności, a swoją naukę potwierdzał cudami. Był zatem światłem dla słuchaczy. Gdy Rodzice Jezusa przyszli do świątyni, aby Go przedstawić Bogu, w świątyni był starzec Symeon i prorokini Anna. Symeon „był to człowiek sprawiedliwy”, a Anna wdową, która często przebywała w świątyni „służąc Bogu w postach i modlitwie”. Zatem zauważyć Boga może ten, kto pragnie, jego życie jest sprawiedliwe, a oprócz tego jest człowiekiem modlitwy.
Jaka jest moja/nasza modlitwa ?
Od 1997 r. jest to także DZIEŃ ŻYCIA KONSEKROWANEGO – dzień ustanowiony przez św. Jana Pawła II, dzień modlitw za osoby, które swoje życie oddały całkowicie na służbę Bogu i ludziom w wielu zgromadzeniach zakonnych, stowarzyszeniach i instytutach. Niech nasza modlitwa wyprasza dar takiego powołania w rodzinach i wspólnotach.
Dodaj komentarz